pruszki
L7
Dołączył: 19 Lis 2010
Posty: 160
Przeczytał: 0 tematów
Pomógł: 2 razy
Ostrzeżeń: 0/10
Skąd: Kielce
Płeć: Terrarysta |
|
 |
|
ROŚLINY WSKAZANE DO ŻYWIENIA LEGWANÓW
Liście brzozy
Brzoza - rodzaj drzew i krzewów należący do rodziny brzozowatych. Liście Opadające na zimę, skrętoległe, pojedyncze, równomiernie podwójnie ząbkowane, w zarysie mniej więcej trójkątne, długo zaostrzone długość ok. 3 cm, cienkie, po obu stronach nagie, tylko w momencie rozwoju trochę lepkie. Jesienią pięknie żółte. Kwiaty męskie siedzące, wykształcone już w jesieni i zimujące, nie okryte łuskami; pylniki bez włosków na szczycie. Kwiaty żeńskie na szypułkach, umieszczone na bocznych krótkopędach, przez zimę ukryte w pąkach, rozwijają się na wiosnę wraz z liśćmi. Kwitnienie w kwietniu-maju. Owoce - Drobne orzeszki opatrzone dwoma błonkowatymi skrzydełkami (czasem niepozornymi), osadzone w kątach trójklapowych łusek, które odpadają wraz z dojrzałymi owocami - cały kwiatostan rozsypuje się. Owoce dojrzewają zazwyczaj w lipcu-początku września. Roślina lecznicza - liście brzozy mają działanie moczopędne, przeciwreumatyczne i napotne. Poprawiają także przemianę materii i działają odtruwająco na układ krwionośny.
liście wierzby
Wierzba - rodzaj drzew, krzewów lub płożących krzewinek (wierzba żyłkowana - S. reticulata L.) z rodziny wierzbowatych (Salicaceae Mirb). Liście Zwykle wąskie, lancetowate, piłkowane i zazwyczaj krótkoogonkowe, na ogonkach często występują gruczołki. Duże przylistki. Kwiaty Dwupienne, bez okwiatu, osadzone w kątach przysadek i zebrane w kotki (bazie). Kwiatostany zwykle sterczące. Kwiaty owadopylne, zwykle z 1 - 2 miodnikami. Roślina ozdobna - dekoracyjne ze względu na pokrój i efektowne zabarwienie bezlistnych pędów lub ich powyginaną lub staśmioną formę, także ze względu na kwiaty. Roślina miododajna. Roślina lecznicza - kora wierzby zawiera kwas salicylow
liście i owoce morwy
Morwa biała [Morus alba] Drzewa lub krzewy z sokiem mlecznym. Liście opadające na zimę, pojedyncze (często klapowate), ustawione skrętolegle. Rośliny jedno - lub dwupienne. Kwiaty niepozorne, w zwisających kłosach. Owoce - drobne niełupki otoczone zmięśniałymi okrywami okwiatu i zebrane w owocostany podobne do jeżyny. Drewno i korzenie żółto zabarwione. znanych jest około 12 gatunków w umiarkowanej i subtropikalnej strefie półkuli północnej. W Polsce znana jest tylko morwa biała. Drzewo wysokości do 15 m, o szerokiej, kulistej koronie. W naszych warunkach często rośnie krzewiasto. Młode pędy owłosione, starsze nagie, w zimie żółtawoszare. Liście szerokojajowate, jasnozielone, długości 6-18 cm, o blaszce niepodzielnej lub rozmaicie powycinanej, na brzegu piłkowane, ząbkowane. Z wierzchu nagie, od spodu wzdłuż nerwów owłosione lub z kępkami jasnych włosków u nasady bocznych nerwów. Wielkość i kształt liści bardzo zmienne. w jesieni efektownie przebarwiają się na żółto. Owoce długości 1-3 cm, jadalne, słodkie, barwy białej, różowej lub fioletowoczarnej. dojrzewają w sierpniu i szybko opadają, używane są często do ciast, win i likierów. Liście morwy (szczególnie białej) są również ważne ekonomicznie, jako że stanowią jedyny pokarm jedwabników morwowych, z których kokonów uzyskuje się jedwab.
Liście klonu
Klon - rodzaj roślin z rodziny klonowatych (Aceraceae Juss). Około 120 gatunków w strefie umiarkowianej (kilka w górach tropikalnych). Liście Opadające na zimę, ustawione naprzeciwlegle o różnorodnej blaszce, od pojedynczej poprzez różnie klapowaną aż do złożonych z 3-7 listków . Kwiaty Najczęściej obupłciowe, (poligamiczne), ale również na tej samej roślinie męskie kwiaty pręcikowe, rzadko rośliny dwupienne. Kwiaty zebrane w grona, baldachogrona lub wiązki. Okwiat 5 -, rzadziej 4 - krotny. Owoce Charakterystyczne, dwuskrzydlaki (orzechy) rozpadające się po dojrzeniu. Wykorzystuje się sok ściekający ze zranionych pni gatunków A. saccharum i A. saccharinum do produkcji syropu klonowego i cukru klonowego. Rośliny miododajne - przede wszystkim niektóre gatunki (klon tatarski, Ginnala). Rodzime gatunki w Polsce to klon zwyczajny, klon polny i klon jaworowy.
Melisa
Melisa uprawiana jest od dawna w wielu rejonach Europy i na całym świecie. W Polsce gdzieniegdzie zdziczała i taka jest bardziej ceniona w ziołolecznictwie, niż z upraw polowych (większa zawartość substancji aktywnych). Liście Okrągławosercowate, karbowane na brzegach, w kolorze od ciemnej zieleni po żółto-zielony. Liście o silnym, miłym zapachu. Kwiaty Na wiosnę i w lecie kiście małych, jasnożółtych kwiatków rozkwitają w miejscach połączeń liści z łodygą.
Bazylia
Bazylia w Polsce nie rośnie dziko, ale można ją stosunkowo łatwo hodować w ogródku. Wystarczy odchwaszczać i nawozić, najlepiej kompostem, gdyż nie lubi świeżego obornika. Nasiona można wysiewać w maju wprost do gruntu, w rzędach co 30 cm. Gdy osiągną wysokość kilku centymetrów przerwać, zostawiając rośliny co 15-20 cm. Można też uprawiać w doniczce. Roślina przyprawowa - ma miły, korzenny, słodkawy i pikantny smak i zapach. Jako przyprawy używa się świeżych lub suszonych liści lub całego ziela, które ścina się w czasie kwitnienia. Wówczas roślina odrasta i powtórnie kwitnie. Polecana jako uzupełnienie legwaniej diety.
Lucerna
Lucerna dzięki bardzo głębokiemu korzeniowi palowemu może z łatwością wykorzystywać składniki pokarmowe z głębszych warstw gleby. Jest rośliną wieloletnią o wysokim potencjale plonowania suchej masy i białka. Może być uprawiana w siewie czystym lub w mieszankach z trawami. Stosowana w mieszance z festulolium i kostrzewą wiernie plonuje w latach suchych. Podsuszana może być zakiszana i stanowić cenną wysokobiałkową paszę. Charakteryzuje się dobrym odrastaniem wiosną i po pokosach oraz dobrą zimotrwałością. Bardzo dobra roślina zielona zalecana jako karma dla legwanów. Listki ma podobne do koniczyny, ale rośnie zdecydowanie wyższa. Polecam również kiełki lucerny (alfalfa).
Mięta
Mięta (Mentha L.) - rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae Lindl.) (wargowych), o silnym, charakterystycznym zapachu. Nadaje się jako uzupełnienie diety, jak większość ziół.
Truskawka
Truskawka, poziomka ananasowa, poziomka wielkoowocowa (łac. Fragaria grandiflora Ehrh., syn. Fragaria ananassa Duch.) - gatunek bylin z rodziny różowatych (Rosaceae Juss.). Gatunek wyhodowany przez skrzyżowanie poziomki wirginijskiej (F. virginiana Duch.) z chilijską (F. chiloensis Ehrh.). Liście : Kwiaty są obupłciowe, złożone z 5-ciu białych płatków korony lub ich krotności oraz różnej liczby działek kielicha ułożonych w dwóch okółkach i kieliszka. Zewnętrzny okółek ma mniejsze działki, wewnętrzne są dłuższe i szersze. Na wypukłym dnie znajduje się ok. 20 słupków i 20 do 30 precików. Owoce po zapyleniu kwiatu, rozrasta się dno kwiatowe, tworząc jadalny owoc rzekomy (nibyjagodę). Na jej powierzchni zawiązują się liczne orzeszki, będące właściwymi owocami. Kolor orzeszków w zależności od odmiany, od kremowego poprzez czerwonawy do purpurowego. Podajemy owoce i liście.
Bób
Bób (Faba bona Medik syn. Vicia faba L. Fava vulgaris Minch.) - jednoroczna roślina warzywna, strączkowa z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). Bób nie jest znany z naturalnych stanowisk. Liście sinozielone, parzystopierzaste. Listki w liczbie 2 do 3 par, w kształcie eliptycznym, o ostrym wyrostku końcowym (dolne liście z jedną parą). U nasady duże, sercowate przylistki. Można podawać listki i zawartość strączków w niewielkich ilościach.
wiśnia, czereśnia
Wiśnia (Prunus L. Sp.Pl. 1754, dawniej Cerasus Miller) - dawniej rodzaj krzewów i drzew zaliczany do wiśni, dzisiaj w randze podrodzaju należy do rodzaju śliwa. Można podawać młode listki wiśni jak również czereśni. Owoce tych drzew są często sezonowym przysmakiem naszych gadów (bez pestek)
Porzeczka agrest, agrest pospolity (Ribes grossularia L., syn. Ribes uva-crispa L.) - gatunek krzewu z rodziny agrestowatych (Grossulariaceae DC.). Występuje w stanie dzikim w Europie, Azji, Afryce. Wykorzystywane są owoce. Można je zjadać zarówno na surowo, jak i w przetworach, oraz suszone lub kandyzowane. Wartość odżywcza: Owoce zawierają pektyny, są bogate w żelazo, witaminę C, B1, PP i A. Mają korzystny wpływ na przemianę materii, działają przeczyszczająco. Mozna również podawać liście jako uzupełnienie diety.
POR (Allium porrum) Por należy do warzyw używanych jako jarzyna lub przyprawa kuchenna. Jest zimotrwały i właśnie zimą, w porze roku ubogiej w warzywa, można go zbierać i spożywać. Można podawać części zielone jak rówież w niewielkich ilościach korzeń dla urozmaicenia smaku.
Stokrotka (Bellis) to liczący 15 gatunków rodzaj z rodziny astrowatych. Stokrotki są roślinami zielnymi, o jajowatych, lub łopatkowatych liściach i białych lub różowych, języczkowatych kwiatach. podajemy kwiaty.
Poziomka (Fragaria) - rodzaj bylin rozłogowych z rodziny różowatych. Jest ok. 50 gatunków, występujących w Eurazji, Ameryce. W Polsce spotykane są 3 gatunki. Podajemy liście i owoce.
Kalarepa należy do roślin kapustnych. Jest to bardzo cenne warzywo, o dużych wartościach odżywczych i smakowych. Najbogatszą w witaminy i sole mineralne częścią rośliny są młode liście, które pod względem wartości odżywczych znacznie przewyższają samą zgrubiałą łodygę. Kalarepa zawiera m. in.: sód, potas, magnez, wapń, mangan, żelazo, miedź, fosfor, chlor, jod, karoteny, witaminy: B1, B2, B6, C; kwasy: nikotynowy, pantotenowy, foliowy, szczawiowy. Podajemy liście, niewielkie ilości i zgrubiałą część łodygi (np. potartej z marchewką).
Liście buraka (botwina) należą do szczawianów. Można podawać małe ilości ze względu na walory smakowe.
Cukinia (Cucurbita pepo var. giromontina) - odmiana botaniczna dyni zwyczajnej - jednorocznej rośliny uprawnej, która należy do rodziny dyniowatych. Liście osadzone na długich ogonkach, sercowate lub okrągłe, głęboko wcinane, niekiedy ze srebrnymi plamkami. Owoce silnie wydłużone (10 - 40 cm), maczugowate, lekko żeberkowane koloru ciemnozielonego, rzadziej żółtego i pomarańczowego z plamkami. Masa owocu może się wahać od 0,15-3 kg. Podajemy liście i owoce.
Rzodkiewka wyróżnia się bardzo małą wartością kaloryczną przy jednoczesnym bogactwie w składniki odżywcze - witamicę C i witaminy z grupy B, oraz składniki mineralne takie jak wapń, fosfor i żelazo. Podajemy liście. Jako niewielki dodatek można również podać korzeń tak jak w przypadku kalarepy, potarty z marchewką
Fasola zwykła (Phaseolus vulgaris) - gatunek roślin jednorocznych należący do rodziny bobowatych. Łodyga słabo rozgałęziona, w dolnej częśći zdrewniała, osiąga wysokość 25 - 60 cm u odmian karłowatych, 60 - 120 cm u odmian biczykowych o łodydze płożącej, 2 - 3 m u odmian tycznych, które owijają się wokół podpór. Liście pierwsze dwa są całobrzegie, następne trójlistkowe, barwy jasno lub ciemnozielonej, w zależności od odmiany. Kwiaty zebrane w grona po 2-8 sztuk. Są one barwy białej, lila, fioletowej lub czerwonej. Owoce -wydłużone strąki, można podawać w niewielkich ilościach. Liście podajemy dowolnie, według smaku.
SZCZYPIOREK Cebulowa bylina warzywna z rodziny amarylkowatych powszechnie uprawiana w Europie, Azji i Ameryce Północnej. Aromatyczna roślina przyprawowa o ciemnozielonych, cienkich, rurkowatych liściach i smaku zbliżonym do czosnku. Ma właściwości bakteriobójcze i wzmagające przemianę materii. Szczypiorek zawiera m.in.: sód, potas, magnez, wapń, żelazo, fosfor, chlor, karoten, witaminy: B1, B2, C i kwas nikotynowy.
Koper ogrodowy - podajemy całą roślinę. Wszystkie części rośliny zawierają olejek eteryczny, m.in. karwon, felandren, limonen. Roślina posiada również flawonoidy i kumaryny. Koper jest bardzo zasobny w sole mineralne (wapń, żelazo, fosfor, prowitaminę A, witaminę D, E, K, B1, B2, B6, B12, H, bardzo duże ilości witaminy C
Marchew. Podajemy korzeń i natkę. Korzeń marchwi zawiera odżywcze cukry-węglowodany, (m.in. sacharozę i glukozę), białko, liczne karoteny (prowitamina A), olejek lotny, witaminy B1, B2, B6, C, E, H, K, PP oraz wapń, żelazo, miedź i fosfor, a także pektyny.
Chrzan rosnący dziko
Chrzan pospolity (Armoracia lapathifolia) to zgrubiałe mięsiste kłącza (korzenie) wieloletniej byliny, należącej do rodziny krzyżowych. Jest to roślina przyprawowa, rosnąca w stanie dzikim (chrzan polny) lub w uprawie (chrzan ogrodowy). Podajemy liście.
Jasnota-kwiaty
Jasnota biała (biała pokrzywka, głucha pokrzywa) (Lamium album) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny jasnotowych (dawniej nazywanej rodziną wargowych). Jest rośliną pospolitą na całym terenie Polski, zarówno na niżu, jak i w niższych partiach gór. Kształtem liści, ulistnieniem i ogólnym wyglądem roślina przypomina pokrzywę. Liście Ulistnienie naprzeciwległe. Jajowate lub sercowate liście są delikatnie owłosione i mają brzegi grubo piłkowane. Wydzielają charakterystyczny zapach. W odróżnieniu od pokrzywy nie ma jednak parzących włosków. Kwiaty Białe, czasami kremowobiałe, wyrastają pionowo w okółkach w kątach liści. Mają wyraźnie grzbiecistą, dwuwargową budowę. Duże kwiaty (2-2,5 cm) mają szyjkę słupka zagłębioną pomiędzy czterema wypukłymi komorami, kielich trwały, zrosłodziałkowy. Warga dolna korony ma dwa ząbki, pylniki są owłosione. Kwitnie od kwietnia do września i jest rośliną miododajną. Pręciki i słupek dojrzewają równocześnie. Zapylana jest przez błonkówki.
Koniczyna biała
Liście i kwiaty lipy
Lipa Liście Skrętoległe, sercowate, prawie tak samo długie jak szerokie, wielkości 7-12 cm, ze smukłym, długim wierzchołkiem przodu, u nasady często lekko skośne, ale nie tak bardzo asymetryczne, jak choćby u wiązów. Karbowano-piłkowane brzegi mają wszystkie ząbki skierowane do przodu. Blaszki na wierzchu matowe, ciemnozielone i delikatnie owłosione, od spodu jaśniejsze i tylko na większych nerwach aksamitnie owłosione, za to z jasnymi, białawymi pręcikami włosów w kątach nerwów. Brzegi liścia podgięte w dół. Kwiaty żółtawo-białe pozbawione płonnych pręcików, bardzo wonne, miododajne z nagą szyjką słupka. Skupione są po dwa do sześciu wiszących groniastych lub wiechowatych kwiatostanach, których osie są zrośnięte mniej więcej połowie z wielkimi bladozielonymi lub żółtawozielonymi owalnymi podsadkami. Kielich ma pięć żółtawo-białych działek i pięć płatków korona, bardzo wąskich żółtych. Można podawać liście i kwiaty.
Winorośl właściwa Vitis vinifera Jedną z najpopularniejszych gatunków winorośli jest winorośl właściwa, inaczej europejska, Vitis vinifera. Forma uprawna tej rośliny - Vitis vinifera sativa - wywodzi się od dzikiej winorośli leśnej podgatunku Vitis vinifera silvestris, występującej jeszcze dzisiaj w swoich naturalnych siedliskach w strefie umiarkowanej Europy i Azji. Liście jak również owoce są często przysmakiem naszych smoków.
Jeżyna ogrodowa
Jeżyna popielica zwana sinojagodową jest krzewem o wysokości do 1 m. Pędy płonne, cienkie, oszronione i okryte kolcami. Liście zwykle 3-listkowe, wcinanopiłkowane lub wrębne; przylistki lancetowate. Kwiatostan skąpy, baldachogroniasty. Kwiaty duże, białe; kielich szaroowłosiony; płatki szerokie. Kwitnie w maju i czerwcu. Owoc złożony z dość dużych nielicznych pestkowców sinooszronionych. Roślina jest pospolita na całym niżu i w niższych położeniach górskich nad brzegami rzek, w olszynach, zaroślach, na zrębach, na glebach żyznych i wilgotnych. W Polsce występuje ok. 50 gatunków jeżyn, wszystkie o podobnym zastosowaniu. Podajemy liście i owoce.
Czarny bez - owoce
Czarny bez to silnie rosnący, mocno się rozgałęziający, kilkumetrowej wysokości krzew. Pędy są ulistnione naprzeciwlegle, tzn. z każdego węzła wyrastają naprzeciw siebie dwa liście. Liście osiągają ok. 30 cm długości, są nieparzysto pierzastozłożone, każdy składa się z pięciu listków (rzadko siedmiu), eliptycznych, długo zaostrzonych, o piłkowanym brzegu i pierzastym unerwieniu. U nasady liścia i poszczególnych listków znajdują się buławkowate nektarniki wabiące głównie mrówki. Roztarte liście mają charakterystyczny zapach. Dziki bez kwitnie od maja do lipca, kwiaty ma białe lub lekko kremowe, o symetrii promienistej i silnie pachnące (co wrażliwsi twierdzą, że to nieprzyjemny, ‘duszący’ lub nawet ‘cuchnący’ zapach). Kwiaty mają pięciopłatkową koronę o średnicy 6-9 mm, pięć pręcików i jeden trójkrotny słupek o 3-6 znamionach. Kwiatostany o średnicy 15-20 cm są płaskimi (‘talerzowatymi’) baldachogronami, pozornie przypominającymi baldachy. Owoce, dojrzewające na przełomie sierpnia i września, to zwisające na wiotkich szypułkach czarnofioletowe, podobne do jagód pestkowce o 3-6 nasionach. Listki dostępne są dość wczesną wiosną, razem z pierwszym mniszkiem lekarskim i stanowią dobry pokarm zielony dla legwanów.
Malina
MALINA WŁAŚCIWA Rubus idaeus Malina jest kolczastym krzewem 0,5-1,2 m wysokości. Pędy obłe, wzniesione, w dole okryte prostymi szczeciniastymi kolcami, 2-letnie. Liście nieparzystopierzastozłożone, 3-5-7-listkowe, na pędach owocujących 3-listkowe; listki jajowate zaostrzone, brzegiem grubo piłkowane, z wierzchu ciemnozielone, spodem białofilcowate; listek szczytowy często sercowaty. Kwiatostan groniasty. Kwiaty białe, drobne; kielich szarofilcowaty, odstający. Kwitnie od maja do lipca. Owoc zbiorowy składający się z wielu soczystych pestczaków, czerwonych lub żółtych, wonnych i owłosionych. Występuje pospolicie w lasach, zaroślach, na zrębach oraz w ogrodach i na działkach. Podajemy listki i owoce.
Koniczyna biała
KONICZYNA BIAŁA Trifolium repens Koniczyna biała jest rośliną wieloletnią wysokości 15-45 cm. Łodyga leżąca. Liście 3-listkowe, długoogonkowe; listki odwrotnie jajowate, drobno ząbkowane, z wierzchu z jasną plamą. Kwiatostan 20-40-kwiatowy, długoszypułowy, główkowaty. Korona biała przed i po kwitnieniu różowawa. Kwitnie od maja do sierpnia. Nasiona twarde, jajowate. Bardzo pospolita w całym kraju na łąkach, pastwiskach i boiskach.
KONICZYNA ŁĄKOWA Trifolium pratense Roślina zwana też czerwoną koniczyną jest rośliną wieloletnią o wysokości 15-50 cm. Łodyga podnosząca się przylegająco owłosiona. Liście długoogonkowe 3-listkowe; listki eliptyczne z półksiężycową plamką. Kwiaty zebrane w główki, zwykle po dwie. Kwitnie purpurowoczerwono od maja do września. Strąk wewnątrz kielicha, 1-nasienny, jajowaty. Bardzo pospolita w całym kraju na łąkach, przydrożach i zaroślach.
Mniszek lekarski potocznie zwany "mleczem"
Mniszek pospolity (lekarski) zwany popularnie dmuchawcem lub mleczem jest byliną rosnącą na wysokość 10-50 cm (szypuła). Korzeń palowy, gruby, mięsisty. Łodyga bezlistna, dęta, okrągła. Liście zebrane w przyziemną rozetkę, głęboko wcinane, o odcinkach podłużnie trójkątnych. W dużym koszyczku na szczycie łodygi znajduje się około 200 kwiatów wyłącznie języczkowych koloru żółtego. Kwitnie od kwietnia do czerwca i po raz drugi aż do mrozów. Owocem jest niełupka opatrzona puchem w kształcie parasola. Roślina jest bardzo pospolita w całym kraju na stanowiskach nasłonecznionych: łąkach, miedzach, przydrożach, śmietniskach i w widnych lasach.
Babka lancetowata
BABKA LANCETOWATA Plantago lanceolata Babka lancetowata zwana wąskolistną jest byliną. Liście lancetowate, zebrane w różyczkę, 3-7-nerwowe, całobrzegie, do 30 cm długości, zwężają się w krótki rynienkowaty ogonek. Szypuła kwiato-stanowa bezlistna, głęboko bruzdowana, długości 5-50 cm. Kłos kulisty lub jajowaty, 1-3 cm długi, gęsty, początkowo zielonkawy, później brunatny. Kwitnie od maja do września. Owocem jest torebka otwierająca się wieczkiem. Babka lancetowata, podobnie jak pozostałe gatunki babki występuje powszechnie w całym kraju na łąkach, pastwiskach, przydrożach i śmietniskach. Podajemy liście.
Babka zwyczajna
BABKA ZWYCZAJNA
Plantago maior Babka zwyczajna zwana też szerokolistną jest byliną. Liście szerokojajowate, ściągnięte w ogonek, całobrzegie, zebrane w różyczkę, 5-7-nerwowe. Głąbik kwiatostanowy bez bruzd 15-30 cm długości. Kłos zielonawy lub żółtawobiały, długi, walcowaty, w czasie owocowania zwężony na końcu. Kwitnie od czerwca do października. Owocem jest torebka z wieczkiem. Babka zwyczajna, podobnie jak pozostałe gatunki babki występuje powszechnie w całym kraju na łąkach, pastwiskach, przydrożach i śmietniskach. Podajemy liście.
Post został pochwalony 0 razy
Ostatnio zmieniony przez pruszki dnia Pon 18:50, 22 Lis 2010, w całości zmieniany 1 raz
|
|
